Zonder twijfel staat de schotse Hooglander in het bos, bij mij met stip op 1 van het jaar 2022. Terwijl ik in het bos aan het klaarmaken was kwamen de eerste zonnestralen door de bomen schijnen. Dat er ook nog een schotse Hooglander in beeld kwam lopen was voor mij de kers op de taart.
ken je bos
Dat ik deze foto uit het bos heb kunnen meenemen, is niet helemaal toeval. De ochtend dat ik deze foto gemaakt heb, was eigenlijk voor mij al ten einde. Het was mooi begonnen met dichte mist die steeds dunner werd en uiteindelijk grotendeels oploste en plaatsmaakte voor laaghangende bewolking aan de horizon. Bijna had ik mijn spullen ingepakt en was ik weer huiswaarts gegaan. Maar ik wist nog één plekje een stukje verderop in het bos waar ik liep.
Besloten open plekje in het bos
Op een besloten en open plekje wist ik dat de bomen wat verder uit elkaar opgesteld staan en er gras tussen groeit op de grond in plaats van struiken en bladeren. Hoewel ik van dit plekje in het bos niet zoveel meer verwachte door de oplossende mist, wilde ik toch nog even kijken of de mist hier misschien toch nog een beetje was blijven hangen tussen de bomen.
Eenmaal aangekomen op het besloten plekje zag ik wel dat de mist nog een klein beetje was blijven hangen. Terwijl ik mijn camera en statief aan het opzetten was, kwam de zon ineens tussen de wolken door spieken. Dit gaf een magisch beeld.
de Schotse Hooglander
Terwijl ik druk bezig was om mijn instellingen goed te zetten, kwam de schotse hooglander heel rustig van achter het beeld inlopen. Af en toe even stoppen om te grazen en dan weer een paar stappen zetten. Ondertussen kwam de zon ook steeds beter door en bleven de zonnestralen aanwezig. Ik dacht nog bij mijzelf “hoe gaaf zou het zijn als de schotse Hooglander straks door de zonnestralen zou lopen”.
Alsof de Schotse Hooglander in het bos mijn gedachten kon lezen kwam ze precies op de juiste plek uit. Met een ademwolkje die door de zon werd opgelicht, kwam alles precies op het juiste moment bij elkaar.
Zo werd mijn foto ochtend op een fantastische manier afgesloten. Juist omdat ik dit plekje ken en wist dat de mist daar kon blijven hangen en met de zon nog wel eens een leuke foto kon gaan opleveren. Dat het zó ging uitpakken had ik vooraf niet gedacht.
Pingback: De eerste week - Drenthograaf